Jak pomóc dzieciom „przekroczyć próg” przedszkola?

Pedagodzy i rodzice często zadają sobie pytanie, dlaczego dzieciom tak trudno przystosować się do przedszkola.

Wyniki badań wykazały, iż nie ma wyraźnego związku pomiędzy przystosowaniem a wiekiem dziecka. Nawet 5- i 6-latek, idąc po raz pierwszy do przedszkola, zachowuje się podobnie jak trzylatek.

Naukowcy stwierdzili, że zachodzi ścisły związek pomiędzy rozwojem dziecka a przystosowaniem się do nowych warunków. Jeżeli dziecko dobrze się rozwija i wychowuje w pełnej rodzinie, jest akceptowane i kochane, lepiej przystosowuje się do przedszkola.

Istnieje wyraźny związek pomiędzy adaptacją dziecka do przedszkola a środowiskiem w którym się wychowało i systemem wychowawczym stosowanym przez rodziców. Trudniej jest zaakceptować nowe środowisko tym dzieciom, którym wszystko wolno i mają nadopiekuńczych rodziców. Stwierdzono także, że w przedszkolu szybciej adaptują się dziewczynki niż chłopcy.

Powstaje pytanie – czy i w jaki sposób możemy zmniejszyć dramat dziecka idącego do przedszkola pierwszy raz? Zastanówmy się, w jakiej sytuacji jest dziecko, co się z nim dzieje, gdy zaczyna uczęszczać do przedszkola.

Małe dziecko jest mocno związane z najbliższymi osobami i oczekuje od nich pomocy, nie wie, że może ją otrzymać od osób trzecich. Oderwanie od najbliższych budzi w nim lęk. Również kłopoty w słownym porozumiewaniu się negatywnie wpływają na akceptację nowego środowiska. W domu rodzice rozumieli doskonale jego gesty, mimikę, zachowanie. W nowym środowisku dorośli się w tym wszystkim nie orientują i dziecko to czuje, co wzmaga jego lęk.

Trzylatki mają słabą orientację w czasie i przestrzeni. Dziecku czas wlecze się, zwłaszcza wtedy, kiedy ono się boi. Przedszkole jest nowym miejscem, w którym dziecko musi przebywać dłuższy czas. Uczucie lęku, oderwanie od mamy blokują u dziecka chęć poznania innego środowiska, nowych rzeczy i otoczenia. Często sytuację pogarsza mała samodzielność. Zdane na pomoc obcej osoby dziecko boi się, że nie potrafi skorzystać z toalety, ubrać się, czy rozebrać. Nawet najmilsza pani, jako obca osoba, kojarzy mu się z utratą bezpieczeństwa.

Potrzeba wielu zabiegów i czasu, aby dziecko przekonało się, że pani nauczycielka to druga mama. Bólu rozstania nie da się uniknąć, ale można go złagodzić.

Co zrobić, by dzieci, przychodząc do przedszkola, nie czuły się źle? Jak przekonać rodziców, że w naszej placówce jest wspaniała i fachowa opieka? Jak stworzyć klimat zbliżony do dobrze funkcjonującej rodziny?

Wnikliwa analiza problemu pozwoliła na opracowanie sposobu bezstresowego przekroczenia progu przedszkola:

1. proponujemy krótki pobyt dziecka wraz z rodzicem w przedszkolu
2. dzieci mają możliwość poznawać nowe środowisko:
• przychodzą do ogrodu przedszkolnego,
• oglądają salę i inne pomieszczenia,
• zapoznają się z pracownikami,
• obserwują działania kolegów i próbują się włączyć do zabawy.
3. w pierwszych dniach września dzieci wspólnie z nauczycielką i rówieśnikami ponownie zwiedzają pomieszczenia, w których będą przebywały: salę, łazienkę, szatnię.
4. proponujemy im przynoszenie ze sobą do przedszkola ulubionej zabawki.